بررسی نقش طراحی صنعتی در گسترش و شناساندن صنایع دستی با کمک کاربردی کردن آن

هنر ایران هنری پر از تنوع و زیبایی است.صنایع دستی یکی از این هنر هاست که نقش مهمی در فرهنگ و هنر ملی و بومی ایران بازی می کند.صنایع دستی یکی از بهترین وسایل ارتباطی در جهت رساندن پیام های فرهنگی،اجتماعی و مذهبی اقوام به یکدیگر است.امروزه در کنار دنیای پیشرفته و تکنولوژی فنی و مهندسی،صنایع دستی همچنان قابلیت و توانایی ارتباط و انتقال مفاهیم و پیام های هر قوم را در جامعه داراست.این ویژگی منحصر به فرد و لزوم احیاءاین هنر می توانددلیل مناسبی برای کاربردی کردن و به روز کردن آن باشد. طراحی صنعتی به عنوان واسطه ای میان صنعت و هنر صنایع دستی می تواند ارتباط و هماهنگی لازم را ایجاد کند.طراح صنعتی در روند طراحی محصول ،اولویت را با کارکرد گرایی قرار می دهد،اگر عامل زیبا شناختی و مسأله انتقال فرهنگ و هنر را نیز مورد توجه قرار دهد،گامی در جهت احیاء صنایع دستی بر داشته است.زیبا شناختی جدیدی که در نتیجه تعامل صنعت و هنر به وجود می آید ،تنها هدف نهایی نمی باشد ،بلکه از این پس اعتبار معیار های هنری را هماهنگی با آرمان های فرهنگی و اجتماعی زمانه قرار می دهد.طراحی صنعتی در زمینه طراحی داخلی و طراحی المان های محیط زیست می تواند از شاخه های صنایع دستی مثل:شیشه گری،سفال گری ،فلز کاری و هنر های چوبی بهره برد. طراحی داخلی در میان شاخه های فعالیتی طراحان صنعتی بیشترین قابلیت را برای کاربردی کردن صنایع دستی داراست.چنانچه با کاربردصنایع دستی در طراحی داخلی زمینه را برای آشنایی بیشتر مردم با آن ایجاد می شود و در نتیجه موجب احیاء صنایع دستی فراموش شده می گردد.